@article { author = {}, title = {}, journal = {Entizar-e-Moud}, volume = {0}, number = {193}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {}, issn = {2476-3942}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {گونه شناسی وجود حجت حی با تأکید بر دو واژه مُنذر و هاد}, abstract_fa = {موضوع بسیار مهم امامت و پیشوایی جامعه مطلبی نیست که قرآن مجید از کنار آن به سادگی عبور کرده و به آن نپرداخته باشد. از این رو، آیات متعددی از کتاب الاهی، زوایای مختلف این موضوع را مورد بحث قرار داده و در عرصه‌های گوناگون آن اصول، قواعد و معارف متنوعی را ارائه فرموده است. ازجمله این قواعد، تأکید بر ضرورت حضور امام و هادی در هر زمان است. این مقاله در صدد ترسیم یکی از این قواعد اساسی با استناد به جمله «إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَ لِکلُ‏ِّ قَوْمٍ هَاد» از آیه ۷ سوره رعد است. در این نوشتار، با بررسی و نقد آرای مفسران در این زمینه و ارائه دیدگاهی نو با استناد به آیات قران و دیگر منابع، موضوع را بررسی می‌کنیم.}, keywords_fa = {}, url = {https://www.entizar.ir/article_62602.html}, eprint = {} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Entizar-e-Moud}, volume = {0}, number = {193}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {}, issn = {2476-3942}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {محورهای امید در ادیان ابراهیمی}, abstract_fa = {«امید»، از مسائل مهم و اساسی در عرصه فرد و اجتماع است و برای بسیاری از مسائل اجتماعی نقشی محوری دارد؛ و محرک ذاتی و اصلی زندگی و عامل پویایی روان انسان است. بدیهی است، موضوع امید در ادیان، مخصوصا ادیان ابراهیمی که داعیه اصلاح فرد و اجتماع را دارند، به نحو ویژه­ای مطرح گردد، این امید در ادیان ابراهیمی در سه مقوله اصلی:  امید به آینده، امید به آخرالزمان، و امید به آمدن منجی، قابل دسته بندی است. به عبارت دیگر، آموزه­های دینی مرتبط با موضوع امید در ادیان ابراهیمی در جهت ایجاد امید در این سه محور می­باشد: ۱٫ امید به آینده: این آموزه­ها در صدد ایجاد روحیه امید به آینده و عدم یاس از وضعیت موجود است. ۲٫ امید به آخرالزمان: این دوره میعادگاه امید بشر و از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. در بخش اول آن، تاریکی و خطر و آسیب­  و در بخش دوم، سراسر نور و زیبایی و عدالت است. ۳٫ امید به آمدن منجی: این امید، بر آمدن فردی الاهی از نسل پاکان منطبق و متصور می­گردد و نسبت به دو امید قبل از جایگاه ویژه­ای برخوردار است؛ چون از طرفی مکمل مقوله امید است و از طرفی مهم‌ترین مصداق برای امید به آینده و آخرالزمان می­باشد. امید به منجی است که پویایی و نشاط و معنابخشی در جامعه ایجاد می­شود و پناهگاهی معنوی برای مردم  و زمینه­ساز رشد و تعالی بشر و محرکی برای نبرد با ظلم و ستم و انقلاب می‌گردد و تسکین دهنده­ای قوی برای مصائب و مشکلات می­باشد و طبعاً از عوامل مهم انسجام اجتماعی به شمار می­رود. بدیهی است هر کدام از ادیان که تصور واضح‌تری نسبت به امید و منجی ارائه کند، در رسیدن به کارکردهای فردی و اجتماعی موعود باوری، توفیق بیش‌تری (هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی) می­یابد. در این بین، مذهب شیعه، نسبت به مقوله امید نگرشی خاص و ویژه­ ارائه می­کند که از همه ادیان و مذاهب متمایز است. این امید به آینده و آخرالزمان و منجی، در نگرش شیعی، در بسیاری از مسائل فردی و اجتماعی نقش محوری و کلیدی به خود گرفته است.}, keywords_fa = {}, url = {https://www.entizar.ir/article_62603.html}, eprint = {} } @article { author = {}, title = {}, journal = {Entizar-e-Moud}, volume = {0}, number = {193}, pages = {-}, year = {2014}, publisher = {}, issn = {2476-3942}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {ترجمه چکیده ها به انگلیسی}, abstract_fa = {ها به عربی b إمامه أهل البیت: فی حدیث الثقلین ‌c على الربانی الکلبایکانی[۱] یعتبر حدیث «الثقلین» من الأحادیث النبویه المهمه وقد روى ذلک الحدیث أکثر من ثلاثین صحابی وحشد کبیر من التابعین والعلماء المسلمین الذین عاشوا فی القرون المختلفه وکان إهتمام الرسول الأعظم۶ بحدّ کان یبیّنه ویذکره فی مختلف الأماکن والأزمنه والمناسبات وکان یؤکد علیه کثیراً فجعل کتاب الله القرآن الکریم وعتره أهل بیته الأطهار بعنوان موروثین لهما قیمه عظیمه وآمانه کبیره قد ترکها بین ظهرانی الأمه الإسلامیه ولن ینفصلا حتى قیام القیامه وان هدایه هذه الأمه ونجاتها یکمن فی ظل التمسک بهما وعدم فصل احدهما عن الآخر. ولاشک فإن المفاد الواضح من الحدیث والنقطه التی یمکن استنتاجها منها تشیر الى أفضلیه عتره النبی۶ومن هذا المنطلق لایمکن بحال من الأحوال انطباقه على غیرهم.وایضاً بما ان العصمه والأفضلیه هی من الشروط اللازمه والأساسیه للإمامه فإن هذا الحدیث له دلاله صریحه على هؤلاء الذین أذهب الله عنهم الرجس وطهرهم تطهیرا، وعلاوه على ان هذا الحدیث له وجوب فی التمسک بهم فهو دلیل صریح على إمامتهم وقیادتهم للأمه ومن جهه اخرى فإن عدم انفصال العتره عن القرآن وبالعکس دلاله على عدم خلو الأرض والزمان من إمامه أئمه أهل بیت العصمه والطهاره:وعلیه فإن هذا الحدیث من الأدله الواضحه على وجود الإمام صاحب العصر والزمان۴٫ المصطلحات المحوریه: حدیث الثقلین، عتره النبی الأکرم۶، العصمه،الأفضلیه، إمامه أهل‌البیت:، وجود الإمام صاحب العصر والزمان۴٫ b ضروره معرفه وجود الحجه الحی من خلال التأکید على مصطلح المنذر والهاد ‌c مجتبى الکلباسی [۲] ان موضوع الإمامه هو موضوع فی غایه الأهمیه ولم یکن بالشیء الهین والیسر الذی یمکن للقرآن الکریم تجاهله والعبور منه عبور الکرام ومن هنا نجد ان هناک العدید من الآیات التی بحثت وتناولت ذلک الموضوع من زوایا وأبعاد مختلفه وقدمت فیه العدید من الأصول والقواعد والعلوم المتنوعه والتی توضح السبیل إلیها ومن جمله تلک القواعد التی تثبت ذلک الموضوع الحیوی والهام هی قاعده التأکید على ضروره حضور ووجود الإمام والهادی فی کل زمان. واخذت هذه المقاله على عاتقها تبین وتوضیح تلک القاعده وذلک من خلال الأستناد على الآیه الشریفه (إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَ لِکُلّ قَوْمٍ هَاد) الآیه ۷ من سوره الرعد والخوض فی التفاسیر الوارده فیها ومن ثم العمل على نقدها وتقدیم رؤى جدیده بالاعتماد على الآیات الآخرى والمصادر المختلفه. المصطلحات المحوریه: تفسیر المنذر، الهادی، الأمه، معنى القوم،الحجه الحی، الإمامه. b دراسه منهجیه لمراحل تدوین الغیبه من النوبختی وحتى الشیخ الطوسی; ‌c مجید احمدی الکجائی [۳] و نعمه الله صفوی الفروشانی [۴] تناولت هذه المقاله دراسه کتابه الغیبه من زمن النوبختی وحتى زمن الشیخ الطوسی; حیث کان ذلک العصر هو العصر الذی مرت به تلک الکتابه بمراحلها الأولیه وقد وصلت فی زمن الشیخ الطوسی الى مراحل متقدمه وعلیه فقد تبلورت رؤیه إمامیه واضحه المعالم فی هذا المجال من بعده کان حصیله اسلوبه الإبداعی ودعمه المتواصل ومن هنا لانجد حاجه وضروره لدراسه الآثار من بعده. وفی هذا المسیر تم تقسیم کتابه الغیبه فی المرحله الزمنیه المراد بحثها الى دورتین للغیبه الصغرى ومن بعدها ویتم دراسه کل اثر فی زمانه ؛ باعتبار ان الکثیر من تلک التالیفات تآثرت بالظروف والمناخات والتیارات الحاکمه فی زمانها، ولاشک فإن من جمله تلک التیارات والظواهر التی نشأت یمکن الإشاره الى الغلاه ونظام الوکاله والحاکمیه السیاسیه للعباسیین والشبهات الزیدیه التی وردت ضد الإمامیه فی مجال الغیبه. ویبدو وحسب المؤشرات التاریخیه فإن اثار الإمامیه فی مجال کتابه الغیبه فی هذه الفتره الزمنیه التی اشرنا لها قد اخذت سیراً تکاملیاً وهذا الأمر یمکن ان یکون معلولاً للشروط والظروف التی وُجدت فیه بشکل تبلورت معه فی البدایه المعطیات النقلیه بصوره محدوده ومن ثم وصلت بعدها تلک الآثار الى مستوى راقی واخذت مساحه واسعه وحجم أکبر فی ظل الشروط الجدیده السائده حتى وصلت الى مرحله التکامل بعد مزجها بالمعطیات العقلیه. المصطلحات المحوریه: الغیبه، کتابه الغیبه، الغیبه الصغرى، الإمامیه،النوبختی، الشیخ الطوسی. bدراسه تحلیله لمکانه التعالیم المهدویه فی الفکر والعقیده النبویه‌c امیر محسن عرفان[۵] سعت هذه المقاله ومن خلال استخدام الأسلوب التوصیفی – التحلیلی الى معرفه القواعد والاسس النظریه وابعاد التعالیم المهدویه من منظار الرؤیه النبویه الشریفه ودراسه الرؤى النبویه فی تبیان التعالیم المهدویه وینتخب کاتب هذه المقاله}, keywords_fa = {}, url = {https://www.entizar.ir/article_62604.html}, eprint = {} }